Wat startte als een probeersel in Rainbow Six Siege is uitgegroeid tot een volwaardige game. Of dat is toch de opzet. Tom Clancy’s Rainbow Six Extraction is zonder twijfel een vreemde eend in de reeks. Je neemt het niet op tegen andere spelers, maar wel tegen een horde aliens die de bovenhand proberen te nemen op onze vredige planeet. Ubisoft doet zijn uiterste best om een volwaardige Rainbow Six-ervaring neer te zetten. Toch blijft de nasmaak van een veredelde uitbreiding hangen.
Rainbow Six Extraction start alleszins veelbelovend. De openingsvideo toont hoe de invasie oorspronkelijk startte. De buitenaardse gedrochten streken overal in de Verenigde Staten neer en palmden met hun zwarte goedje enkele trekpleisters en minder bekende plaatsen in. Doorheen de game krijg je ook enkele scènes te zien die het verhaal voortzetten. Het geeft alleszins een idee waarom je ten strijde trekt tegen de Archæans. Doordat de tussenfilmpjes soms heel onverwachts komen, verlies je soms wel wat detailinfo, maar de rode draad is in het algemeen wel bij te houden.
Op vlak van personages zijn de ontwikkelaars het niet ver gaan zoeken. Je krijgt een lading operators die je al kent van Rainbow Six Siege. Op zich is dat geen ramp, aangezien deze getrainde knallers al wat achtergrondverhaal hebben. De vaardigheden van deze set operators zijn over het algemeen een weerspiegeling van hetgeen we gewoon zijn uit Siege, hetzij met een twist die meer past bij de aanpak tegen de buitenaardse wezens.
Over het algemeen is de ervaring die je bij Extraction krijgt sterk gelijkend op die van Siege. Alles in deze spin-off voelt retestrak aan. De ijzersterke gameplay is simpelweg perfect vertaald waardoor het aanvoelt als thuiskomen voor fans van de serie. Het grote verschil zit hem in de vijanden waartegen je speelt. Deze keer geen ijzersterke online tegenspelers, wel aliens waarbij je zelf makkelijk de moeilijkheidsgraad bijstelt. Eerlijk is eerlijk: onze eerste missie op het laagste niveau was even zweten. Na enkele games kan je de uitdaging opschroeven en slikken je buitenaardse tegenhangers wat extra kogels. Wat je al zeker niet meer doet op de hogere moeilijkheidsgraden is als een Rambo in het rond knallen. Exctraction kiest resoluut voor sluiptechnieken en dempers. Ben je te opvallend bezig? Dan doen de Archæans een lokroep en komen die vervelende wezens als een nest wespen naar een cola op je af.
Siege staat niet bekend voor de grootste omgevingen, maar wel voor compacte goed doordachte maps. Ook bij Extraction merk je dat dit DNA nog steeds aanwezig is. De locaties hebben veel weg van wat je in Siege voorgeschoteld kreeg, zij het iets groter. Ze bevatten evenveel detail en overtuigen door het destructieve element dat aanwezig is. Aliens knallen door een valse muur? Jup, helemaal ons ding! Hoewel dat niet altijd bij die sluipaanpak past. De uitwerking van het gore zwarte goedje van de Archæans is simpelweg goed. Het geeft enkele unieke visuele elementen aan de omgeving die je simpelweg nog niet zag in Siege. Het vormt een strategisch voordeel voor de aliens: als mens stap je een stuk trager in deze smurrie. Het zorgt alleszins voor wat extra spanning.
In hart en nieren is Extraction dus een echte co-op shooter waarin je samenhokt met twee andere spelers. Dat is ook de beste manier om de game te beleven. In sé kan je alles ook in je eentje uitspelen, maar dan haal je allesbehalve alles uit de game. De beste momenten beleefden we samen met vrienden, zeker wanneer ze krijsend neergesabeld werden door enkele aliens en hun operator in geel schuim opgeslorpt werd. Dat laatste zorgt ervoor dat je personage niet sterft. Het mechanisme zorgt wel voor een extra element van spanning en plezier. Als een echte teamspeler probeer je immers de operator van je vriend te redden, anders moet die het verschillende spelletjes zonder zijn personage stellen. Tijdens de excursie waarbij hij het loodje legt, kan je de operator nog proberen meesleuren naar een evacuatiepunt. Lukt dat niet? Dan plaatsen de Archæans de operator in wat zwarte smurrie.
Gelukkig is dat niet het einde voor de operator die MIA is. In de daaropvolgende excursies op dezelfde locatie kan je een reddingsactie ondernemen. Heb je drie matchen geklungeld? Dan keert het personage automatisch terug, maar wordt de vooruitgang gereset. Tijdens die andere excursies kan je trouwens je verloren personage niet spelen. Ook de andere operators dragen hun schade mee doorheen de verschillende excursies. Je hebt er dus alle baat bij om een missie zorgvuldig uit te voeren zonder dat je veel leven verliest.
Waar het schoentje vooral wringt bij Rainbow Six Extraction is het gevoel dat je een uitbreiding speelt. De game voelt niet aan als nieuw. Op zich is dat niet erg en kan je het vergelijken met de spin-off Far Cry 3: Blood Dragon. Hier ontbreekt echter en verhaal en de vier zones met elk vier levels speel je vriend makkelijk en snel vrij. Ook de opzet blijft hetzelfde: je voltooid verschillende doelen die om de zoveel tijd terugkeren per level dat je speelt. Is dat allemaal een ramp of erg? Vermindert dat het plezier? Neen, dat helemaal niet. Maar Extraction kon zonder problemen ook een stevige uitbreiding zijn voor Siege. Het feit dat je hier ook vast hangt aan computervijanden vermindert de levensduur. Van zodra je een twintig uur op de teller hebt staan, heb je de strijd tegen de Archæans wel gezien.
