Banjo is back!

In de hoogdagen van de N64 was er één studio die zich onderscheidde van de rest: Rare!
Het in het Verenigd Koninkrijk gevestigde bedrijf was verantwoordelijk voor enkele van de meest geprezen games in de jaren 90. Enkele voorbeelden zijn: – GoldenEye 007, Diddy Kong Racing, Perfect Dark, Blast Corps, Jet Force Gemini, Donkey Kong 64… Het is niet overdreven om te zeggen dat Rare wedijverde met Nintendo zelf als het ging om het beheersen van het 64-bit systeem. Van alle geweldige titels die de studio voor de console heeft geproduceerd, is het misschien Banjo-Kazooie die de meeste bewondering verdient. Met Banjo, de avontuurlijke vreedzame beer, en Kazooie, een sarcastische, luidruchtige ‘breegull’ in de hoofdrol, is Banjo-Kazooie de maatstaf geworden voor uitmuntende 3D-platforming die sinds de jaren 90 zelden nog werd gezien. Nadat het legendarische duo eerder hun opwachting mocht maken in Smash Bros, is nu ook hun oorspronkelijke game eindelijk opnieuw beschikbaar op een Nintendo systeem via Switch online.

Het spel begint in Spiral Mountain, in het huis van Banjo, wanneer Gruntilda – een heks met een voorliefde voor een rijmen – Banjo’s zus Tooty ontvoert om haar ‘schoonheid’ te stelen. Geschokt en verontwaardigd gaat het harige en gevederde duo op pad om Tooty te redden en Grunty een lesje te leren. Om deze opdracht te volbrengen, zullen ze zich een weg moeten banen door het kasteel van de heks, haar talloze handlangers bevechten, vele vreemde en betoverende werelden verkennen en elk van haar verschillende muzikaal verzegelde deuren vernietigen. Blijkbaar zijn deze het favoriete verdedigingsmechanisme van oude heksen.

Na het het eerste “tutorial level” speelt het spel zich af in het kasteel van Gruntilda. Dit fungeert als een hub- wereld met deuren naar 9 verschillende levels. Deze deuren worden geopend door het verzamelen van jiggy’s (puzzelstukjes). In elk level zijn er 10 puzzelstukjes te vinden. Ook zijn er muzieknoten, puzzels om op te lossen, nieuwe moves om te verdienen en cheats om te ontgrendelen.

Elk level heeft verschillende manieren waarop je het kunt voltooien; de uiteenlopende opdrachten kunnen soms een bepaalde move vereisen die je op dat moment misschien nog niet hebt. Soms moet je de kleurrijke bewoners helpen, of verborgen objecten vinden. Ook met de hulp van de sjamaan Mumbo Jumbo kun je worden getransformeerd in andere wezens om op moeilijk bereikbare plekjes te komen. Mijn favoriet blijft nog steeds de kleine krokodil waarmee je in de moeraswereld zonder probleem door het vuile water kan glibberen.

Uiteindelijk kunnen Banjo & Kazooie, met voldoende Jiggy’s, toegang krijgen tot het laatste gebied. Dit is een quiz die over een spelbord wordt gespeeld. Hier wordt duidelijk of je tijdens het spel goed hebt opgelet. De vragen gaan over alle details die je tijdens je avontuur hebt gezien. Win deze uitdaging, en je krijgt toegang tot het eindbaasgevecht bovenop het kasteel. Best pittig…

Ook vandaag ziet de game er nog steeds prachtig uit. De heldere setting en het detailniveau in zowel de personages als de gebieden zijn verbluffend en zijn eigenlijk best mooi oud geworden. Alle gebieden zijn enorm verschillend van elkaar. Ook de ingangen naar deze werelden zijn telkens weer in thema. Als je bijvoorbeeld het level “Treasure Trove Cove” nadert, gaat de muziek zomers klinken en blijkt de toegangsdeur de vorm van een grote schatkist te hebben.

De levels variëren van woestijnwerelden tot spookachtige herenhuizen en moerassen. Elk niveau is anders en biedt zijn eigen unieke uitdaging. Mijn persoonlijke favoriet is “Click Clock Wood”, dat op het eerste gezicht misschien klein lijkt, maar het doel is dat je deze wereld in alle 4 seizoenen (lente, zomer, herfst en winter) ontdekt. Het is briljant en best lastig!

Ook de muziek in de hub- wereld is zalig! Afhankelijk van welk gebied je op dat moment aan het verkennen bent, wordt telkens een andere versie van het nummer afgespeeld. Het is hetzelfde deuntje, maar als je in het sneeuwgebied bent, krijgt het een kerstachtig geluid of als je in het woestijngebied bent, krijgt het een Arabische stijl. Deze overgangen gebeuren trouwens gewoon naadloos.

De besturing kan een beetje onhandig zijn, afhankelijk van wie je gebruikt. Banjo is traag, terwijl Kazooie heel snel kan bewegen. De overstap is gemakkelijk te doen en ik merkte dat ik Kazooie steeds vaker gebruikte om me te verplaatsen. Moeilijker werd het toen ik me op dunne richels of in kleine gebieden moest bewegen. Vaak viel ik door een kleine misstap mijn dood tegemoet. Toch is het spel eenvoudig genoeg om te voltooien. Wie echter alles in het spel wil verzamelen zal wel even zoet zijn. Dit genre heet niet voor niks “Collectathon”. Er is meer dan genoeg inhoud om je bezig te houden…