Eindelijk maakt Before We Leave de transitie naar console. De game is al enige tijd beschikbaar voor pc en kon daar op goede reacties rekenen. Eerlijk? Dit is een game waar je uren kan aan spenderen en plots merkt dat je eigenlijk in bed moet. Toch merken we dat er nog sleutelwerk is aan deze raket als ze de mensheid willen redden.
Het spel beschrijft zich als een ‘vredige city builder’ waarbij je niet moet afrekenen met tegenpartijen of bandieten. Jij bent namelijk de enige nog levende samenleving in dit brede universum. Het voordeel? Je moet met niemand anders rekening houden en er zijn dus geen tegenstanders waarvan je op hun tenen kunt trappen. Handig toch? Het nadeel? Soms had je toch nog een vleugje meer actie gewild.
Dat wil niet zeggen dat je met je vingers in de neus door dit universum gaat. Het mooie aan Before We Leave is dat het de vredevolle boodschap ook hardmaakt in andere concepten van de game. Ecologisch verantwoord bouwen staat bijvoorbeeld hoog op het lijstje van deze builder. Je inwoners, kortweg Peeps, moet je voorzien in verschillende noden. De voornaamste om mee te beginnen zijn water en voedsel in de vorm van groenten. Je moet naar de perfecte balans zorgen en in deze simulator lijkt de mensheid zijn lesje geleerd te hebben. Hoe complexer je samenleving wordt, hoe meer eisen er gesteld worden door je kieskeurige peeps en hoe moeilijker het wordt om die balans te bewaren. Vervuilende installaties moet je bijvoorbeeld niet al te dicht bij je inwoners plaatsen.
Op vlak van opbouw werk je met zeshoekige tegels waarop je één actie kan ondernemen per tegen. Ofwel maak je er een baan van ofwel bouw je iets op de plek. Elk van je gebouwen of veldjes moet verbonden zijn met de weg, anders zijn ze niet toegankelijk voor jouw Peeps. De structuur is eenvoudig en makkelijk, visueel heeft het iets weg van de Kolonisten van Catan of Civilization, maar dan mooier. Elk gebouw kan ook iets extra bieden indien je het in de juiste context plaatst. Hoe meer huizen er bij elkaar staan, hoe meer Peeps je kan huisvesten op dezelfde oppervlakte. Keurig bouwen en inplannen waar je alles gaat zetten, is dus zeker een must als je zoveel mogelijk uit je (aard)oppervlak wil halen.
Visueel is deze game een pareltje om te aanschouwen. Alles is vormgegeven op basis van de zeshoekige tegels, dus ook de wolken. Het speelterrein waarop je werkt, is ook een bolvorm. Hierdoor heb je nog meer het idee dat je echt op een (beperkte) planeet zit die niet eindeloos groot is.
Er is ook en dag- en nachtcyclus die invloed heeft op je Peeps. Overdag zijn ze actiever en beulen ze zich af voor de samenleving. Tijdens de nachtelijke uren genieten ze van wat rust en zijn er dus minder Peeps actief. De inwoners zijn trouwens houten speelgoedmannetjes zonder echte armen en benen. Dat maakt de vormgeving schattig en geeft een unieke toets aan het spel. Daarnaast hebben ze allemaal een eigen naam en persoonlijkheid. Ook hun geluksgevoel kan je beïnvloeden, voornamelijk door ecologisch te werk te gaan. Haal je vervuiling bijvoorbeeld weg door bossen te planten? Dan voelen de Peeps zich al snel een stuk beter.
Naarmate je samenleving groeit, ga je ook meer op ontdekkingstocht. Om daarmee te starten, moet je wrakken herstellen van de ‘Ouden’. Hierna krijg je ook toegang tot het bouwen van je eigen schepen. Slaag je in dit opzet? Dan kan je bevoorradingsroutes opzetten tussen je verschillende continenten.
Wat we missen in het gehele concept is meer afwisseling. Er zit heel wat herhalend werk in Before We Leave. Daarbovenop steek je heel wat energie in het opbouwen van een samenleving. Het geheel werkt toe naar dat ene moment: vertrekken met je raket richting het brede universum. Dat vertrek voelt deels euforisch, maar ook als een pijnlijk afscheid. Na al het zware zwoegen en zweten, neem je noodgedwongen afscheid.
