Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition is een beetje wasted

“A trip down memory lane”, daar dachten we onmiddellijk aan bij de aankondiging van Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition. Rockstar Games bundelt Grand Theft Auto III, Vice City en San Andreas. Dat alles in één pakket én opgepoetst met een vers visueel laagje. Ja, de omschrijving alleen voelt aan als een winnaar. Terugblikken naar de fundamenten van onze hedendaagse games, heerlijk! Ja, we beleefden heel wat nostalgische gevoelens, maar met een wrang kantje.

Deze definitieve versie gooit je terug in de verhalen van Claude, Tommy en Carl ‘CJ’ Johnson. Grote wijzigingen moet je hier niet verwachten. De klassiekers hebben immers dezelfde blauwprint en zijn niet echt een ‘remake’. Concreet heeft ontwikkelaar Grove Street Games het origineel volledig overgezet naar de Unreal Engine 4. Je leest het goed, eigenlijk heeft Rockstar Games niet al te veel te maken met de ontwikkeling van deze titels. Aanvullend is de ontwikkelaar niet vertrokken van de originele PS2-games, maar wel van de mobiele versies voor Android en iOS die het enkele jaren terug maakte.

De basis van de games blijft solide. Je voert criminele acties uit en verstevigt de positie van jouw bende. De vibes zijn er nog steeds, weliswaar voelen sommige mopjes wat ‘verouderd’ aan doordat de huidige maatschappij anders is dan toen. Dat neemt natuurlijk het plezier niet weg. Wat we misten in deze remake? Een aantal klassieke nummers (zoals Billie Jean en Wanna be Startin’ Somthin’) op onze autoradio. Dat sommige nummers ontbreken, terwijl Rockstar de volle pot vraagt, dat is teleurstellend.

Laten we ook de olifant in de kamer benoemen: Grove Street Games zette een magere remake neer op technisch vlak. Heel wat zaken werken slecht, zien er niet uit en zijn ontstaan uit pure luiheid. De personages uit de drie games genieten van extra polygonen. Concreet wil dat zeggen dat ze minder hoekig zijn en dus mooier afgerond worden. Mooier kunnen we het in dit geval niet noemen. De ontwikkelaar koos voor een simpele automatische omzetting van de oude naar de nieuwe modellen. Het resultaat is dat sommige gezichten er desastreus slecht uitzien. Ze zijn onnatuurlijk rond en hebben iets weg van een cartoon. Verschillende bewegingsanimaties getuigen van de slechte omzetting. Wanneer je achter enkele inwoners van Vice City loopt, zie je vrij onnatuurlijke bewegingen bij strandgangers. Ook in bepaalde verhaalscènes zien de animaties er niet uit.

PS4, Xbox One, PS5 en Xbox Series X/S-gamers genieten van enkele grafische verbeteringen. Zo zijn er reflecties toegevoegd aan waterplassen en blinkende oppervlakken (zoals het dak van je auto). Ook bepaalde modellen en texturen genieten van een pak meer detail. Maar op de Nintendo Switch blijft het allemaal mager en kaal. Alle edities hebben trouwens te kampen met framedrops en pop-in, maar de Nintendo Switch is duidelijk het minst toebedeeld bij deze remaster.

Nu om deze review wat context te geven: we speelden de game op de Nintendo Switch. Ja, dat is niet hét paradepaardje van deze editie. Het gaat hier natuurlijk wel over PlayStation 2-games, dus de Switch is meer dan capabel om een verbeterde versie daarvan te draaien. Of dat zou je toch denken. De pop-ins zijn echt gigantisch slecht. Auto’s verschijnen plots op het scherm, objecten hebben moeite met inladen wanneer je aan snelheid door de straten van Vice City, Liberty City of San Andreas rijdt. En eerlijk, extreem snel moet je niet rijden.

Bepaalde effecten simpelweg slecht uitgevoerd. Regen is ongetwijfeld het meest besproken zorgenkind van de drie remasters. Wanneer het regent, wordt een bepaalde textuur voor je scherm geplakt. Op zich niets mis mee, als het weliswaar goed uitgevoerd wordt. Wanneer je naar wateroppervlakken kijkt (zoals de zee) kan je geen spatje regen bespeuren. Wanneer je dan door straten rijdt, wordt de zichtbaarheid zo slecht dat GTA III haast onspeelbaar is.

Hoe dit goedgekeurd kon worden door Rockstar Games, daar hebben we het raden naar. Is alles slecht in deze remakes? Nee, je krijgt nog steeds een solide pakket en drie vermakelijke games. De volle pot neertellen, lijkt ons af te raden voor de huidige staat waarin de games verkeren. Je koopt dan beter de oude exemplaren op pc die je daar makkelijk kan draaien met elke huidige laptop. Dat deze kleppers zo stiefmoederlijk behandeld zijn, doet ons pijn aan het hart. En dat beter kan, daar is de remaster van Mafia: The Definitive Edition het levende bewijs van.