Knockout City

Wow, een onverwachts toppertje van EA. Je zou het niet onmiddellijk zeggen bij het zien van de eerste beelden, maar Knockout City is een underdog die weet te scoren. Deze competitieve multiplayergame vertaalt het amusante dodgeball naar een virtuele game. Geen sinecure, zeker als je weet dat snelheid bij deze sport cruciaal is. Velan Studios mixt amusement en spanning op een goede manier. Maar is het wel een blijver?

Eerlijk is eerlijk: op het eerste zicht lijkt Knockout City de zoveelste wanna-be Rocket League of Fortnite. Een vergelijking die niet geheel onterecht is. Grafisch oogt de game kindvriendelijk en cartoony, een keuze waar je van walgt of die smaakt naar meer. Unieker is de kunst om het populaire dodgeball naar een spannend en toegankelijke game om te zetten. Twee teams van drie spelers nemen het op tegen elkaar. Met verschillende ballen in de arena probeer je de tegenstanders te raken. Je kan twee keer geraakt worden, bij de tweede keer leg je het loodje en wint het andere team een punt.

Het instapniveau is kinderlijk simpel. Er komt geen precisie werk aan te pas, gewoon een beetje in de richting kijken van de tegenstander en je bal vliegt automatisch die richting uit. Het betere werk zit hem in het vangen van een bal die je richting uitkomt. Dat vereist een juist getimede druk op de knop en het in de gaten houden van de andere spelers. Dat laatste is niet altijd eenvoudig, zeker niet als je als enige tussen drie andere tegenstanders staat. Dan ben je als een vogel voor de kat.

In de standaardmodus moet je tien punten scoren door telkens twee rake ballen te gooien op de tegenstander. Elke match valt er ook een speciale bal die een klein voordeel geeft. Zo is er de maanbal (moon ball), daarmee kan je hoog springen en je doelwitten stevig uit hun lood slaan. Dan is er ook nog de bombal (bomb ball), die explodeert na enige tijd.

Opvallend is hoe uitgebalanceerd Knockout City aanvoelt. De arena’s zitten goed in elkaar, de basisprincipes zijn eenduidig en simpel. Het grootste pijnpunt zijn je medespelers. Als je geen twee vrienden hebt om mee samen te hokken voor een potje dodgeball, dan voelt het aan als spelen met de lotto. Je bent de pineut wanneer je tegenstanders als een geoliede machine samenspelen en je eigen team vol eenzaten zit. Zo versnelt de gooikracht van je bal wanneer je deze past naar je teamgenoten, een aardig tactisch voordeel dus. Het team waarmee je speelt, vormt vrijwel de belangrijkste factor in de beleving van deze game.

Het succes van Knockout City op lange termijn lijkt gegarandeerd, maar er zijn nog twee elementen die hier een nefaste impact op kunnen hebben. Momenteel is deze gekke dodgeballgame beperkt op vlak van content. Voor de eerste twintig uur is het meer dan voldoende. Wanneer je die kaap overschrijdt, krijg je honger naar meer. In sé niet slecht, maar die honger moet wel gestild worden om het succes van Knockout City te garanderen. Een ander aspect is de aankoop van de game. Het eerste stuk is free-to-play tot level 25, daarna moet je een beperkte som neertellen. Die laatste stap is mogelijks eentje te veel waardoor een deel van de spelers zullen afhaken.